Pinokio - powieść grozy

Trochę przez przypadek wpadła mi w ręce powieść dla dzieci Pinokio Carlo Collodiego. Przypadła mi bowiem ostatnio rola  doraźnego korepetytora z języka polskiego, ponieważ córka sąsiadów ma zaznajomić się z lekturą, ale przez Pinokia przebrnąć nie może, bo ... "jest zbyt straszny".

Rośnie jak...

...na drożdżach. A to tylko ziemia z Biedronki:)

Kanapka wiosenna

Każdy ma swój sposób na szukanie śladów wiosny. Mój jest taki. Jeśli smakuje mi chleb z ogórkiem, to znaczy, ze wiosna się zaczęła. Musze powiedzieć, ze kromka żytniego chleba z ogórkiem wyjątkowo mi dziś smakowała.

Recepta na miłość

Dostałam w prezencie od wielkanocnego zajączka Receptę na miłość Barbary O'Neal. Główna bohaterka książki, Ramona, jest właścicielką piekarni usytuowanej w zamożnej dzielnicy willowej Colorado Springs. Jest w posiadaniu nie tylko przekazywanej od kilku pokoleń receptury na tradycyjny chleb, a przede wszystkim bardzo starego zaczynu przywiezionego do Ameryki z Irlandii przez prababkę głównej bohaterki.

Ramonę poznajemy w chwili, gdy jej dorosła, ciężarna córka dowiaduje się, że jej mąż miał poważny wypadek w Afganistanie.

Teraz przyjdzie jej zmierzyć się z nieszczęściem córki, zostanie opiekunka jej trzynastoletniej pasierbicy i psa przybłędy. Na dodatek piekarnia od dłuższego czasu ma problemy finansowe spowodowane nieciekawą sytuacja ekonomiczna na świecie. Ale wydarzy się coś jeszcze. W pobliskim domu zamieszka mężczyzna, z którym kiedyś łączyła Ramonę więź....

Kto szuka czytadła na dwa, trzy wieczory ten się nie zawiedzie. Książkę czyta się przyjemnie i łatwo. Jest tu nie tylko tytułowa historia miłosna, ale także wątek o skrzywdzonej przez los nastoletniej córce narkomanki. Nie brakuje tez galerii dorosłych kobiecych postaci - z uwaga śledziłam wzajemne relacje kilku pokoleń skłóconych kobiet sióstr, matek i córek. Spodobał mi się  pomysł wprowadzenia do książki opisu  produkcji tradycyjnego pieczywa, włącznie z przepisami na zaczyn, chleb, czy bagietkę. Jest to wątek bardzo zgrabnie wpleciony w ciąg fabularny powieści, a zapach pieczywa niemalże unosi się nad stronami książki. Autorce udało się też delikatnie zarysować prawdziwe problemy, z którymi coraz częściej zmagają się weterani wojen w Afganistanie i Iraku.

Na koniec uwaga dla redaktorów książki: jeden akr to nie jest jeden ar. Trudno byłoby w ogródku wielkości pół ara uprawiać dynie, kilka rodzajów pomidorów, a potem je sprzedawać i jeszcze się z tego utrzymywać. Mieszczuch prowincjonalny wie, co pisze, bo sam ma pół akra (około 20 arów) ogródka....

Barbara O'Neal, Recepta na szczęście, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2013 r.

Gdzie ta wiosna?

Moje pomidory wypatrują wiosny.

Lany Poniedziałek a.d.2013

Moja prowincja dziś wygląda tak: